Zondag 16 september 2007
Rustdag
Heel de familie is aanwezig als we op bezoek komen.
Deze nacht alvast goed geslapen. Ik hang wat rond. Even weg van de zwarte drukte. Voor mij is het even op effen komen. Er duiken even wat problemen op rond de som geld die is overhandigd aan de bisschop. Het lijkt even alsof er 2000 $ vermist is, maar achteraf blijkt alles te kloppen. We rijden na de zoveelste maaltijd terug naar Beni. Maar eerst toch nog een bezoekje brengen aan de moeder van Ange. Net van tafel en er staat weer een symbolische maaltijd op tafel. Diep in mijn binnenste beginnen de maag en darmreclamaties weer de kop op te steken.
De terugreis naar Beni is voor mij like hell. Kotsmisselijk in een scheurende rit zonder einde volgepropt in een kleine minibus. Ik ben even totaal over mijn toeren als we Beni binnenrijden en onze verblijfplaats voorbij scheuren. We gaan nog even kijken naar de Piqué Margeritte (een berg 6000 meter hoog). Het is inderdaad een prachtige berg al lijkt hij wel wat groen door mijn misselijkheid
We rijden terug en plotseling staat iedereen en alles stil voor 1 minuut lang. Het is 18 uur en de vlag wordt neergelaten. Een maf moment, te bedenken dat het hier voor de rest van de dag altijd lawaai en stof is.Zondagavond is er nog een goed groepsgesprek. Er wordt gekozen om 2 sporen te volgen. Een groep gaat verder bouwen, een andere groep gaat verder in op de concrete noden van de gevangenen. We plannen een bezoek aan de gevangenis en aan het ziekenhuis. Ik kijk er naar uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten