Even luieren aan het Victoriameer
Vrijdag 28 en zaterdag 29 september 2007Kampala – Ntebbe – Zaventem
Vandaag toeristendag. We trekken het centrum van Kampala in op zoek naar artisanaat, kadootjes en souvenirs. Na weeral een hilarisch taxibusritje belanden we in het hectisch centrum van Kampala. Let maar op al uw spullen, ze graaien waar ze kunnen. We worden voor weer sinds lang geconfronteerd met blanken. Hollanders bovendien… We vinden uiteindelijk een artisanaal marktje. Het wordt weer een wedstrijdje afbieden en onderhandelen. Een heel gedoe met dollars en shillings. Ik koop voor mijn dochter een topje met bijbehorend broekje in heerlijke felle kleuren. Voor mijn zoon vind ik een uit hout gesneden leeuw, zijn favoriet dier. Voor mijn allerliefste vrouw een prachtige halsketting, sober maar mooi. Ik kan niet weerstaan om een djembe te kopen. Na veel onderhandelen kopen we er 4 voor de prijs van 120 $. In het begin was de prijs van één djembe 68 $. De volhouder wint. Ik koop een klassiek model en een langwerpig smal model dat ik vaker in Congo heb gezien. Volgeladen met spullen duiken we het terras van een hotel in. We eten er een heerlijke spaghetti en proberen dan terug te keren met een plaatselijke taxi want om 16 u vertrek de bus naar Entebbe. We krijgen de mededeling dat het vliegtuig in vertraging is. Misschien kunnen we vandaag nog niet vertrekken. Het is voor mij een echte tegenvaller. Nu wil ik naar huis. Er worden verschillende scenario’s voorgesteld. Maar uiteindelijk zal blijken dat het vliegtuig met 5 uur vertraging toch is vertrokken. Dat houdt voor ons dat we niet om 23 u zullen opstijgen maar pas om 4.30 u ’s nachts. We rijden toch richting Entebbe waar we eerst nog een pizza zullen eten aan het Victoriameer. Het voelt raar aan om op zo’n toeristenplek te vertoeven. Maar de pizza’s zijn overheerlijk. Het tekort aan slaap begint zijn tol te eisen. Ik zwijmel in mijn stoel, een gevecht tussen wakker en slaap. Om 23 u vertrekken we richting luchthaven waar we bij aankomst meteen inchecken. Djembe’s worden extra ingepakt en we krijgen als troostprijs voor de vertraging een voucher ter waarde van 1 drankje en 1 maaltijd. We sluiten ons op in de luchthaven die in volle opbouw is voor de komst van Queen of England. De uren slijten langzaam in een veel te warme hal. Uiteindelijk daagt ons vliegtuig toch nog een uur vroeger op dan voorzien. Ik snak naar de slaap. We slepen ons naar vlucht SN481 richting Brussel. De laatste stuiptrekking van een lange bewogen reis zal zich voornamelijk tussen slaap en vermoeidheid voltrekken. Naar het schijnt zijn er 2 films gepasseerd, ik heb er geen idee van. Duizend keer draaien en verleggen. 7 uur later daagt Brussel eindelijk op. We landen perfect en haasten ons naar onze bagage. Maar dat is nog even wachten voor deze zich aandient. Om 11.55 u duiken we de ontvangsthal in. We worden hartelijk ontvangen met gezangen. Ik zie mijn kinderen en vrouw staan met een spandoek in de hand. De tranen komen boven. Even nog intens afscheid nemen van iedereen en dan naar huis. Wat een combinatie van een vreemd en een vertrouwd gevoel tegelijk. Het weer helemaal thuiskomen zal tijd vragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten